خطر معامله با دلال خانه و آپارتمان
از آنجایی که این مشتریان پرخطر تلقی می شدند، وام مسکن آنها دارای شرایط غیر متعارفی مانند نرخ بهره بالاتر و پرداخت های متغیر بود. در سال‌های 2005 و 2006، 20 درصد وام‌های مسکن به افرادی تعلق گرفت که شرایط عادی وام را نداشتند. آنها وام گیرندگان Subprime نامیده می شدند. خرید ملک در دبی با توجه به رتبه اعتباری پایین‌تر وام‌گیرندگان، وام‌های گران قیمت ریسک بالاتری دارند.
75 درصد از وام‌های فرعی، وام‌های مسکن با نرخ قابل تنظیم با نرخ‌های اولیه پایین و بازنشانی برنامه‌ریزی‌شده پس از دو تا سه سال بودند. ترویج مالکیت خانه توسط دولت بانک ها را بر آن داشت تا نرخ ها و معیارهای اعتباری را کاهش دهند و به جنجال خرید خانه دامن زد که میانگین قیمت مسکن را از سال 2000 تا 2007 به میزان 55 درصد افزایش داد. نرخ مالکیت خانه در ایالات متحده به بالاترین رقم تاریخ 69.2 درصد در سال 2004 افزایش یافت. .
فروش سهام شرکت املاک داماک
در همان دوره، بازار سهام شروع به بازگشت کرد و در سال 2006 نرخ بهره شروع به افزایش کرد. به دلیل افزایش قیمت ملک، سرمایه گذاران خرید خانه را متوقف کردند زیرا حق بیمه ریسک بسیار زیاد بود. وام های ارزان قیمت سهم عمده ای در افزایش نرخ مالکیت خانه و تقاضای کلی برای مسکن داشت که باعث افزایش قیمت ها شد.
وام گیرندگانی که نمی توانند پس از پایان دوره مهلت اولیه، پرداخت های بالاتر را انجام دهند، قصد داشتند پس از یک یا دو سال قدردانی، وام مسکن خود را مجدداً تامین مالی کنند. در نتیجه کاهش قیمت مسکن، توانایی وام گیرندگان برای تامین مالی مجدد دشوارتر شد. وام گیرندگانی که خود را قادر به فرار از پرداخت های ماهانه بالاتر با تامین مالی مجدد نمی دانستند، شروع به نکول کردند.
پرداخت به موقع اقساط وام آپارتمان مسکونی
به دلیل اینکه وام گیرندگان بیشتری از پرداخت وام مسکن خود نکول کردند، تعداد موارد سلب مالکیت و املاک موجود برای فروش افزایش یافت. کاهش قیمت مسکن منجر به کاهش بیشتر حقوق صاحبان خانه شد. به دلیل کاهش پرداخت های وام مسکن، ارزش اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن کاهش یافت که به ارزش کلی و سلامت بانک ها لطمه زد. مشکل ریشه در این چرخه خود تداوم یافته داشت.
در سپتامبر 2008، میانگین قیمت املاک ایالات متحده از زمان اوج خود در اواسط سال 2006، بیش از 20 درصد کاهش یافته بود. به دلیل افت قابل توجه و غیرمنتظره ارزش مسکن، بسیاری از وام گیرندگان اکنون دارایی صفر یا منفی در خانه های خود دارند، که به این معنی است که ارزش املاک آنها کمتر از وام مسکن است. تا مارس 2008، حدود 8.8 میلیون وام گیرنده – 10.8 درصد از کل صاحبان خانه – در زیر آب وام مسکن خود بودند، که انتظار می رود این رقم تا نوامبر 2008 به 12 میلیون افزایش یابد.
املاک اداری و تجاری موجود در غرب تهران جهت فروش
تا سپتامبر 2010، 23 درصد از کل خانه ها در ایالات متحده ارزشی کمتر از وام وام مسکن داشتند. وام گیرندگان در این شرایط انگیزه ای برای عدم پرداخت وام مسکن خود دارند، زیرا وام مسکن و قیمت ملک در دبی معمولاً بدهی غیرقابل رجوع است که توسط املاک و مستغلات پشتیبانی می شود. با افزایش نرخ سلب مالکیت، موجودی خانه های موجود برای فروش نیز افزایش می یابد.
در سال 2007، تعداد خانه های جدید فروخته شده 26.4 درصد کمتر از سال قبل بود. موجودی خانه های جدید فروخته نشده در ژانویه 2008 9.8 برابر حجم فروش در دسامبر 2007 بود که بالاترین مقدار این نسبت از سال 1981 بود. علاوه بر این، حدود چهار میلیون واحد مسکونی موجود برای فروش بودند که حدود 2.2 میلیون از آنها خالی از سکنه بود.
